orden

See also: Orden, Örden, and órden

Azerbaijani

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

orden (definite accusative ordeni, plural ordenlər)

1. order (decoration)

Declension

Declension of orden
	singular	plural
nominative	orden	ordenlər
definite accusative	ordeni	ordenləri
dative	ordenə	ordenlərə
locative	ordendə	ordenlərdə
ablative	ordendən	ordenlərdən
definite genitive	ordenin	ordenlərin

Possessive forms of orden
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenim	ordenlərim
sənin (“your”)	ordenin	ordenlərin
onun (“his/her/its”)	ordeni	ordenləri
bizim (“our”)	ordenimiz	ordenlərimiz
sizin (“your”)	ordeniniz	ordenləriniz
onların (“their”)	ordeni or ordenləri	ordenləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenimi	ordenlərimi
sənin (“your”)	ordenini	ordenlərini
onun (“his/her/its”)	ordenini	ordenlərini
bizim (“our”)	ordenimizi	ordenlərimizi
sizin (“your”)	ordeninizi	ordenlərinizi
onların (“their”)	ordenini or ordenlərini	ordenlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenimə	ordenlərimə
sənin (“your”)	ordeninə	ordenlərinə
onun (“his/her/its”)	ordeninə	ordenlərinə
bizim (“our”)	ordenimizə	ordenlərimizə
sizin (“your”)	ordeninizə	ordenlərinizə
onların (“their”)	ordeninə or ordenlərinə	ordenlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenimdə	ordenlərimdə
sənin (“your”)	ordenində	ordenlərində
onun (“his/her/its”)	ordenində	ordenlərində
bizim (“our”)	ordenimizdə	ordenlərimizdə
sizin (“your”)	ordeninizdə	ordenlərinizdə
onların (“their”)	ordenində or ordenlərində	ordenlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenimdən	ordenlərimdən
sənin (“your”)	ordenindən	ordenlərindən
onun (“his/her/its”)	ordenindən	ordenlərindən
bizim (“our”)	ordenimizdən	ordenlərimizdən
sizin (“your”)	ordeninizdən	ordenlərinizdən
onların (“their”)	ordenindən or ordenlərindən	ordenlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	ordenimin	ordenlərimin
sənin (“your”)	ordeninin	ordenlərinin
onun (“his/her/its”)	ordeninin	ordenlərinin
bizim (“our”)	ordenimizin	ordenlərimizin
sizin (“your”)	ordeninizin	ordenlərinizin
onların (“their”)	ordeninin or ordenlərinin	ordenlərinin

Danish

Etymology

From Middle Low German orden, from Latin ōrdō (“order, rank”). Doublet of ordre.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔrˀdən/, [ˈɒˀd̥n̩]

Noun

orden c (singular definite ordenen or (unofficial) ordnen, plural indefinite ordener or ordner)

1. order, neatness (proper arrangement of things)

   Antonyms: rod, uorden

2. order (arrangement, disposition, sequence of things)
3. order (level in a hierarchy)
4. (taxonomy) order (taxonomical classification)
5. order (religious group or a society of knights)
6. decoration, order (awarded decoration)

Declension

Declension of orden

common gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	orden	ordenen (unofficial) ordnen	ordener ordner	ordenerne ordnerne
genitive	ordens	ordenens (unofficial) ordnens	ordeners ordners	ordenernes ordnernes

Derived terms

• dannebrogsorden
• elefantorden
• forretningsorden
• frimurerorden
• nummerorden
• ordensbroder
• ordensdragt
• ordenskapitel
• ordentlig
• ordne
• rangorden
• samfundsorden
• uorden
• verdensorden

 

References

• “orden” in Den Danske Ordbog
• orden on the Danish Wikipedia.Wikipedia ^da
• Orden (biologi) on the Danish Wikipedia.Wikipedia ^da
• Orden (udmærkelse) on the Danish Wikipedia.Wikipedia ^da

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔrdən/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: or‧den
• Rhymes: -ɔrdən

Verb

orden

1. inflection of ordenen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

Noun

orden

1. plural of orde

Anagrams

• onder

Galician

Verb

orden

1. third-person plural present indicative of urdir

Ladin

Etymology

From Latin ordo, ordinem.

Noun

orden m (plural ordens)

1. order

Norwegian Bokmål

Etymology

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

Noun

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordener, definite plural ordenene)

1. order

   i alfabetisk orden - in alphabetical order

2. a religious order
3. an honorary order

Antonyms

• uorden

Derived terms

• lov og orden
• ordensregel
• ordenstall

References

• “orden” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

Noun

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordenar, definite plural ordenane)

1. order

   i alfabetisk orden - in alphabetical order

2. a religious order
3. an honorary order

Antonyms

• uorden

Derived terms

• lov og orden
• ordensregel

References

• “orden” in The Nynorsk Dictionary.

Spanish

Alternative forms

• órden (obsolete)

Etymology

Semi-learned term derived from Latin ōrdinem. Cognate with English order.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoɾden/ [ˈoɾ.ð̞ẽn]
• Rhymes: -oɾden
• Syllabification: or‧den

Noun

orden f (plural órdenes)

1. order (command)

   Es una orden, no una pregunta

   This is an order, not a question

   A sus órdenes ― How may I help you? (literally, “At your command”)

2. order (request, purchase, or food)
3. order (law)
4. order (decoration)

   La Orden del Toisón de Oro (the highest decoration of Spain) ― The Order of the Golden Fleece

5. (military) order
6. (religion) order

   entró a una nueva orden religiosa

   (someone) joined a new religious order

Noun

orden m (plural órdenes)

1. order (arrangement, sequence, organization)

   Están en orden alfabético

   They are in alphabetical order

2. orderliness
3. good behavior
4. (taxonomy) order
5. (mathematics) order (highest exponent)

Usage notes

• Plural form is common for feminine forms, but very rare for masculine forms, except for biology or mathematics usage.

Derived terms

• a la orden
• a las órdenes
• a sus órdenes
• administrador de orden
• consignar las órdenes
• corneta de órdenes
• cornetín de órdenes
• dar órdenes
• de orden
• de orden de
• de primer orden
• del orden de
• en orden
• en orden a
• fuerzas del orden
• orden de alejamiento
• orden de arresto
• orden de batalla
• orden de caballería
• orden de cateo
• orden de combate
• orden de compra
• orden de marcha
• orden de parada
• orden del día
• orden establecido
• orden jurisdiccional
• orden militar
• orden natural
• orden público
• por su orden
• real orden
• sin orden ni concierto

 

Related terms

• coordinar
• desorden
• desordenar
• ordenamiento
• ordenar
• ordinal
• ordinario

 

Further reading

• “orden”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014

Anagrams

• doren
• dreno
• drenó
• nerdo

Swedish

Etymology 1

From Latin ōrdine, singular ablative of ōrdō, ordinis, probably via Middle Low German orden.

Pronunciation

• (Can we verify⁽⁺⁾ this pronunciation?) IPA^(key): /ˈɔrdɛn/

Noun

orden c

1. an order (a society, religious, of knights, or masonic), a medal, a decoration

Declension

Declension of orden
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	orden	orden	ordnar	ordnarna
Genitive	ordens	ordens	ordnars	ordnarnas

Related terms

• benediktinorden
• cisterciensorden
• Dannebrogsorden
• dominikanorden
• Elefantorden
• Fenixorden
• franciskanorden
• frimurarorden
• förtjänstorden
• Imperieorden
• jesuitorden
• Juvenalorden
• karmelitorden
• klosterorden
• Malteserorden
• munkorden
• Nordstjärneorden
• Oranienorden
• ordensbroder
• ordensgrundare
• ordensregel
• ordensriddare
• ordenssällskap
• ordenstecken
• riddarorden
• Serafimerorden
• Strumpebandsorden
• Svärdsorden
• Tempelherreorden
• Tyska orden
• Vasaorden

 

See also

• order

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈuːrdɛn/

Noun

orden

1. definite plural of ord