See also: ornó and ornò

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈor.no/
  • Rhymes: -orno
  • Hyphenation: ór‧no

Etymology 1 edit

From Latin ornus, from Proto-Indo-European *Heh₃s-.

Noun edit

orno m (plural orni)

  1. manna ash, Fraxinus ornus
    Synonyms: orniello, frassino da manna, albero della manna

Etymology 2 edit

Verb edit

orno

  1. first-person singular present indicative of ornare

Further reading edit

  • orno in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams edit

Latin edit

Etymology edit

For *ōrdnō, from ōrdō. Doublet of ōrdinō.[1]

Pronunciation edit

Verb edit

ōrnō (present infinitive ōrnāre, perfect active ōrnāvī, supine ōrnātum); first conjugation

  1. to furnish, equip, outfit, prepare
    Synonyms: exōrnō, adōrnō, suppleō, praebeō, apparō, īnstruō, parō, accingō, suggerō, comparō, afferō
  2. to adorn, ornament, decorate
    Synonyms: exōrnō, adōrnō, decorō, distinguō
  3. (figuratively) to honor, commend, praise

Conjugation edit

   Conjugation of ōrnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ōrnō ōrnās ōrnat ōrnāmus ōrnātis ōrnant
imperfect ōrnābam ōrnābās ōrnābat ōrnābāmus ōrnābātis ōrnābant
future ōrnābō ōrnābis ōrnābit ōrnābimus ōrnābitis ōrnābunt
perfect ōrnāvī ōrnāvistī,
ōrnāstī1
ōrnāvit,
ōrnāt1
ōrnāvimus,
ōrnāmus1
ōrnāvistis,
ōrnāstis1
ōrnāvērunt,
ōrnāvēre,
ōrnārunt1
pluperfect ōrnāveram,
ōrnāram1
ōrnāverās,
ōrnārās1
ōrnāverat,
ōrnārat1
ōrnāverāmus,
ōrnārāmus1
ōrnāverātis,
ōrnārātis1
ōrnāverant,
ōrnārant1
future perfect ōrnāverō,
ōrnārō1
ōrnāveris,
ōrnāris1
ōrnāverit,
ōrnārit1
ōrnāverimus,
ōrnārimus1
ōrnāveritis,
ōrnāritis1
ōrnāverint,
ōrnārint1
passive present ōrnor ōrnāris,
ōrnāre
ōrnātur ōrnāmur ōrnāminī ōrnantur
imperfect ōrnābar ōrnābāris,
ōrnābāre
ōrnābātur ōrnābāmur ōrnābāminī ōrnābantur
future ōrnābor ōrnāberis,
ōrnābere
ōrnābitur ōrnābimur ōrnābiminī ōrnābuntur
perfect ōrnātus + present active indicative of sum
pluperfect ōrnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ōrnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ōrnem ōrnēs ōrnet ōrnēmus ōrnētis ōrnent
imperfect ōrnārem ōrnārēs ōrnāret ōrnārēmus ōrnārētis ōrnārent
perfect ōrnāverim,
ōrnārim1
ōrnāverīs,
ōrnārīs1
ōrnāverit,
ōrnārit1
ōrnāverīmus,
ōrnārīmus1
ōrnāverītis,
ōrnārītis1
ōrnāverint,
ōrnārint1
pluperfect ōrnāvissem,
ōrnāssem1
ōrnāvissēs,
ōrnāssēs1
ōrnāvisset,
ōrnāsset1
ōrnāvissēmus,
ōrnāssēmus1
ōrnāvissētis,
ōrnāssētis1
ōrnāvissent,
ōrnāssent1
passive present ōrner ōrnēris,
ōrnēre
ōrnētur ōrnēmur ōrnēminī ōrnentur
imperfect ōrnārer ōrnārēris,
ōrnārēre
ōrnārētur ōrnārēmur ōrnārēminī ōrnārentur
perfect ōrnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ōrnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ōrnā ōrnāte
future ōrnātō ōrnātō ōrnātōte ōrnantō
passive present ōrnāre ōrnāminī
future ōrnātor ōrnātor ōrnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ōrnāre ōrnāvisse,
ōrnāsse1
ōrnātūrum esse ōrnārī ōrnātum esse ōrnātum īrī
participles ōrnāns ōrnātūrus ōrnātus ōrnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ōrnandī ōrnandō ōrnandum ōrnandō ōrnātum ōrnātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Related terms edit

Descendants edit

  • Catalan: ornar
  • English: ornate, orn
  • French: orner
  • Galician: ornar
  • Italian: ornare
  • Piedmontese: orné
  • Portuguese: ornar
  • Romanian: orna
  • Spanish: ornar

References edit

  • orno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • orno”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • orno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to do any one a service or kindness: beneficio aliquem afficere, ornare
    • to praise, extol, commend a person: eximia laude ornare aliquem
    • to honour, show respect for, a person: aliquem honore afficere, augere, ornare, prosequi (vid. sect. VI. 11., note Prosequi...)
    • to celebrate some one's exploits in song: alicuius res gestas versibus ornare, celebrare
    • to embellish a narrative: dicendo ornare aliquid
    • to add rhetorical, dramatic embellishments to a subject: rhetorice, tragice ornare aliquid (Brut. 11. 43)
    • to prepare, give a feast, dinner: convivium instruere, apparare, ornare (magnifice, splendide)
    • to equip a boat, a fleet: navem (classem) armare, ornare, instruere
    • (ambiguous) the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum
    • (ambiguous) to be in the enjoyment of a large fortune: fortunis maximis ornatum esse
    • (ambiguous) to afford matter for elaboration, embellishment: materiem ad ornatum praebere
    • (ambiguous) to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
  • Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN
  1. ^ De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 434

Portuguese edit

Verb edit

orno

  1. first-person singular present indicative of ornar

Spanish edit

Verb edit

orno

  1. first-person singular present indicative of ornar