Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From paenitentia (repentance, penitence) +‎ -ālis, from paenitēns (repenting), present active participle of paeniteō (regret, repent).

Pronunciation edit

Adjective edit

paenitentiālis (neuter paenitentiāle); third-declension two-termination adjective

  1. Of or pertaining to penitence, penitential.

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiāle paenitentiālēs
paenitentiālīs
paenitentiālia
Ablative paenitentiālī paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia

Related terms edit

Descendants edit

Noun edit

paenitentiālis m (genitive paenitentiālis); third declension

  1. (religion) a priest appointed to hear the confessions of penitents, a confessor (short for paenitentiālis presbyter)

Declension edit

Third-declension noun (i-stem).

Case Singular Plural
Nominative paenitentiālis paenitentiālēs
Genitive paenitentiālis paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiālēs
paenitentiālīs
Ablative paenitentiāle paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiālēs

References edit