parcens
English edit
Verb edit
parcens
- third-person singular simple present indicative of parcen
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
Present participle of parcō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈpar.kens/, [ˈpärkẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpar.t͡ʃens/, [ˈpärt͡ʃens]
Participle edit
parcēns (genitive parcentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | parcēns | parcentēs | parcentia | ||
Genitive | parcentis | parcentium | |||
Dative | parcentī | parcentibus | |||
Accusative | parcentem | parcēns | parcentēs parcentīs |
parcentia | |
Ablative | parcente parcentī1 |
parcentibus | |||
Vocative | parcēns | parcentēs | parcentia |
1When used purely as an adjective.
References edit
- “parcens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers