peculiaris
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pe.kuː.liˈaː.ris/, [pɛkuːlʲiˈäːrɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pe.ku.liˈa.ris/, [pekuliˈäːris]
Adjective edit
pecūliāris (neuter pecūliāre, adverb pecūliāriter); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | pecūliāris | pecūliāre | pecūliārēs | pecūliāria | |
Genitive | pecūliāris | pecūliārium | |||
Dative | pecūliārī | pecūliāribus | |||
Accusative | pecūliārem | pecūliāre | pecūliārēs pecūliārīs |
pecūliāria | |
Ablative | pecūliārī | pecūliāribus | |||
Vocative | pecūliāris | pecūliāre | pecūliārēs | pecūliāria |
Descendants edit
References edit
- “peculiaris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “peculiaris”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- peculiaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.