Latin edit

Etymology edit

From per- +‎ duellum.

Pronunciation edit

Noun edit

perduellis m (genitive perduellis); third declension

  1. public enemy
    • Fourth quarter of the 1st century BCE, Livy, The History of Rome. With An English Translation, Alfred C. Schlesinger (ed.), book 45, 16.7, Harvard University Press (publ. 1951).
      item, quod ad honorem deum immortalium pertineret, decrevit senatus ut quoniam perduelles superati Perseus et Gentius reges cum Macedonia atque Illyrico in potestate populi Romani essent, []
      (please add an English translation of this quotation)
  2. enemy (in time of war)

Declension edit

Third-declension noun (i-stem).

Case Singular Plural
Nominative perduellis perduellēs
Genitive perduellis perduellium
Dative perduellī perduellibus
Accusative perduellem perduellēs
perduellīs
Ablative perduelle perduellibus
Vocative perduellis perduellēs

References edit

  • perduellis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perduellis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • perduellis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.