Latin edit

Etymology edit

From per- +‎ emō.

Pronunciation edit

Verb edit

perimō (present infinitive perimere, perfect active perēmī, supine perēmptum); third conjugation

  1. to annihilate, extinguish, destroy
    Synonyms: ruīnō, dēstruō, sepeliō, impellō, populor, exscindō, perdō, accīdō, aboleō, dīruō, tollō, vāstō, ēvāstō, dēvāstō, absūmō, interimō, occīdō, trucīdō
    Antonyms: ēmendō, reficiō, reparō, corrigō, medeor
  2. to hinder, prevent
    Synonyms: supprimō, intersaepiō, moror, prohibeō, impediō, cohibeō, obstruō, refrēnō, arceō, dētineō, tardō, inclūdō, officiō, obstō, premō, saepiō, reprimō, comprimō, sustentō
    Antonyms: līberō, eximō, absolvō, exonerō, excipiō, ēmittō
  3. to kill, slay
    Synonyms: ēnecō, occīdō, trucīdō, cōnficiō, caedō, obtruncō, necō, iugulō, percutiō, interficiō, interimō, sōpiō, peragō, dēiciō, tollō, absūmō, cōnsūmō

Conjugation edit

   Conjugation of perimō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present perimō perimis perimit perimimus perimitis perimunt
imperfect perimēbam perimēbās perimēbat perimēbāmus perimēbātis perimēbant
future perimam perimēs perimet perimēmus perimētis periment
perfect perēmī perēmistī perēmit perēmimus perēmistis perēmērunt,
perēmēre
pluperfect perēmeram perēmerās perēmerat perēmerāmus perēmerātis perēmerant
future perfect perēmerō perēmeris perēmerit perēmerimus perēmeritis perēmerint
passive present perimor perimeris,
perimere
perimitur perimimur perimiminī perimuntur
imperfect perimēbar perimēbāris,
perimēbāre
perimēbātur perimēbāmur perimēbāminī perimēbantur
future perimar perimēris,
perimēre
perimētur perimēmur perimēminī perimentur
perfect perēmptus + present active indicative of sum
pluperfect perēmptus + imperfect active indicative of sum
future perfect perēmptus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present perimam perimās perimat perimāmus perimātis perimant
imperfect perimerem perimerēs perimeret perimerēmus perimerētis perimerent
perfect perēmerim perēmerīs perēmerit perēmerīmus perēmerītis perēmerint
pluperfect perēmissem perēmissēs perēmisset perēmissēmus perēmissētis perēmissent
passive present perimar perimāris,
perimāre
perimātur perimāmur perimāminī perimantur
imperfect perimerer perimerēris,
perimerēre
perimerētur perimerēmur perimerēminī perimerentur
perfect perēmptus + present active subjunctive of sum
pluperfect perēmptus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present perime perimite
future perimitō perimitō perimitōte perimuntō
passive present perimere perimiminī
future perimitor perimitor perimuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives perimere perēmisse perēmptūrum esse perimī perēmptum esse perēmptum īrī
participles perimēns perēmptūrus perēmptus perimendus,
perimundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
perimendī perimendō perimendum perimendō perēmptum perēmptū

Derived terms edit

Descendants edit

  • English: perempt (borrowing)
  • French: périmer (borrowing)
  • Portuguese: perimir (borrowing)
  • Spanish: perimir (borrowing)

References edit

  • perimo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perimo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • perimo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Serbo-Croatian edit

Verb edit

perimo (Cyrillic spelling перимо)

  1. first-person plural imperative of prati