Latin edit

Etymology edit

From per- (through, along; during) +‎ mittō (let go, release; send out; throw).

Pronunciation edit

Verb edit

permittō (present infinitive permittere, perfect active permīsī, supine permissum); third conjugation

  1. to let go, let loose
    Synonyms: immittō, parcō, praetereō, omittō, āmittō, remittō, neglegō
  2. to cast, hurl, throw; send away, export
    Synonyms: coniciō, iniciō, adiciō, obiciō, abiciō, iaculor, iaciō, iactō, trāiciō, impingō, ēmittō, mittō
  3. (figuratively, with dative) to give leave, give up, allow, suffer, grant, permit, surrender, let
    Synonyms: dēserō, relinquō, omittō, dēdō, concēdō, dēcēdō, linquō, dēsinō, sinō, dēstituō, dēficiō, oblīvīscor, cēdō, dissimulō, trādō, addīcō, praetereō, neglegō, pōnō, reddō, , remittō, condōnō, tribuō

Conjugation edit

   Conjugation of permittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present permittō permittis permittit permittimus permittitis permittunt
imperfect permittēbam permittēbās permittēbat permittēbāmus permittēbātis permittēbant
future permittam permittēs permittet permittēmus permittētis permittent
perfect permīsī permīsistī permīsit permīsimus permīsistis permīsērunt,
permīsēre
pluperfect permīseram permīserās permīserat permīserāmus permīserātis permīserant
future perfect permīserō permīseris permīserit permīserimus permīseritis permīserint
passive present permittor permitteris,
permittere
permittitur permittimur permittiminī permittuntur
imperfect permittēbar permittēbāris,
permittēbāre
permittēbātur permittēbāmur permittēbāminī permittēbantur
future permittar permittēris,
permittēre
permittētur permittēmur permittēminī permittentur
perfect permissus + present active indicative of sum
pluperfect permissus + imperfect active indicative of sum
future perfect permissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present permittam permittās permittat permittāmus permittātis permittant
imperfect permitterem permitterēs permitteret permitterēmus permitterētis permitterent
perfect permīserim permīserīs permīserit permīserīmus permīserītis permīserint
pluperfect permīsissem permīsissēs permīsisset permīsissēmus permīsissētis permīsissent
passive present permittar permittāris,
permittāre
permittātur permittāmur permittāminī permittantur
imperfect permitterer permitterēris,
permitterēre
permitterētur permitterēmur permitterēminī permitterentur
perfect permissus + present active subjunctive of sum
pluperfect permissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present permitte permittite
future permittitō permittitō permittitōte permittuntō
passive present permittere permittiminī
future permittitor permittitor permittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives permittere permīsisse permissūrum esse permittī permissum esse permissum īrī
participles permittēns permissūrus permissus permittendus,
permittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
permittendī permittendō permittendum permittendō permissum permissū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • permitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • permitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • permitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to slacken the reins: habenas permittere
    • to give a horse the reins: admittere, permittere equum
    • to put the matter entirely in some one's hands: arbitrio alicuius omnia permittere
    • to put the matter entirely in some one's hands: omnium rerum arbitrium alicui permittere
    • to put oneself under some one's protection: se conferre, se tradere, se permittere in alicuius fidem
    • to leave a matter to be decided by popular vote: multitudinis suffragiis rem permittere
    • to give some one unlimited power in state affairs: rem publicam alicui permittere
    • to give up one's person and all one's possessions to the conqueror: se suaque omnia permittere victoris potestati
    • to surrender oneself to the discretion of some one: se permittere in fidem atque in potestatem alicuius (B. G. 2. 3)
    • to make one's submission to some one: in alicuius potestatem se permittere