perturbatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of perturbō.
Participle edit
perturbātus (feminine perturbāta, neuter perturbātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | perturbātus | perturbāta | perturbātum | perturbātī | perturbātae | perturbāta | |
Genitive | perturbātī | perturbātae | perturbātī | perturbātōrum | perturbātārum | perturbātōrum | |
Dative | perturbātō | perturbātō | perturbātīs | ||||
Accusative | perturbātum | perturbātam | perturbātum | perturbātōs | perturbātās | perturbāta | |
Ablative | perturbātō | perturbātā | perturbātō | perturbātīs | |||
Vocative | perturbāte | perturbāta | perturbātum | perturbātī | perturbātae | perturbāta |
Derived terms edit
References edit
- “perturbatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perturbatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perturbatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be confused: confusum, perturbatum esse
- to be confused: confusum, perturbatum esse