planetulus
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From planēta (“planet”) + -ulus (diminutive suffix).
Noun edit
planētulus m (genitive planētulī); second declension
- Diminutive of planēta (“planet”)
- 1689, Martin Szentiványi, Curiosora et selectiora variarum scientiarum miscellanea page 284:[1]
- Quia illi planetuli moverentur vel per circulos aequales, vel inaequales?
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | planētulus | planētulī |
Genitive | planētulī | planētulōrum |
Dative | planētulō | planētulīs |
Accusative | planētulum | planētulōs |
Ablative | planētulō | planētulīs |
Vocative | planētule | planētulī |
References edit
- ^ Martin Szentiványi. 1689. Curiosiora et Selectiora Variarum Scientiarum Miscellanea. In tres partes divisa..., Typis Academicis, Trnava. Google Books