plicht

Dutch

Alternative forms

• pligt (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch plicht, from Old Dutch *pliht, from Proto-West Germanic *plihti. Equivalent to plegen (“to commit”) +‎ -t (“verbal noun”).

Pronunciation

• IPA^(key): /plɪxt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: plicht
• Rhymes: -ɪxt

Noun

plicht f (plural plichten, diminutive plichtje n)

1. duty, obligation

   Rechten en plichten. ― Rights and obligations.

   De plicht roept. ― Duty calls.

   Het is jouw plicht als burger om te stemmen. ― It is your duty as a citizen to vote.

   Ze voelde een diepe plicht om haar gemeenschap te helpen. ― She felt a deep obligation to help her community.

   Het naleven van de wetten is een plicht voor iedereen. ― Abiding by the laws is a duty for everyone.

Derived terms

• plichten
• verplichten
• bewaarplicht
• plichtsbesef
• plichtsbewust

Descendants

• Negerhollands: plicht
• → Papiamentu: ple (dated)