plika

See also: plikā

Czech

Etymology

Latin plicō. Cognates include English plica.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈplɪka]

Noun

plika f

1. certain kind of fold

Declension

Declension of plika (hard feminine)

	singular	plural
nominative	plika	pliky
genitive	pliky	plik
dative	plice	plikám
accusative	pliku	pliky
vocative	pliko	pliky
locative	plice	plikách
instrumental	plikou	plikami

Related terms

Related terms

• aplikace
• aplikátor
• aplikovat
• duplikace
• duplikát
• duplikovat
• explicitní
• explikovat
• implicitní
• implikace
• implikovat
• komplikace
• komplikovat
• multiplikace
• multiplikativní
• multiplikátor
• multiplikovat
• replika
• replikace
• replikant
• replikátor
• replikovat
• simplexní
• simplifikace
• simplifikovat

Further reading

• plika in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• plika in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• plika in Internetová jazyková příručka

Estonian

Etymology

From Swedish flicka.

Noun

plika (genitive plika, partitive plikat)

1. girl

Declension

Declension of plika (ÕS type 16/pere, no gradation)
		singular	plural
nominative		plika	plikad
accusative	nom.
	gen.	plika
genitive			plikade
partitive		plikat	plikasid
illative		plikka plikasse	plikadesse
inessive		plikas	plikades
elative		plikast	plikadest
allative		plikale	plikadele
adessive		plikal	plikadel
ablative		plikalt	plikadelt
translative		plikaks	plikadeks
terminative		plikani	plikadeni
essive		plikana	plikadena
abessive		plikata	plikadeta
comitative		plikaga	plikadega

Latvian

Adjective

plika

1. inflection of pliks:
   1. genitive singular masculine
   2. nominative singular feminine