Polish

edit

Etymology

edit

From po- +‎ gubić. Compare Serbo-Croatian pogùbiti, погу̀бити.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /pɔˈɡu.bit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: po‧gu‧bić

Verb

edit

pogubić pf

  1. (transitive) to lose many things
  2. (reflexive with się, of many things) to go missing, to become lost
  3. (reflexive with się, of many people) to get lost, to lose one's way

Conjugation

edit
Conjugation of pogubić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pogubić
future tense 1st pogubię pogubimy
2nd pogubisz pogubicie
3rd pogubi pogubią
impersonal pogubi się
past tense 1st pogubiłem,
-(e)m pogubił
pogubiłam,
-(e)m pogubiła
pogubiłom,
-(e)m pogubiło
pogubiliśmy,
-(e)śmy pogubili
pogubiłyśmy,
-(e)śmy pogubiły
2nd pogubiłeś,
-(e)ś pogubił
pogubiłaś,
-(e)ś pogubiła
pogubiłoś,
-(e)ś pogubiło
pogubiliście,
-(e)ście pogubili
pogubiłyście,
-(e)ście pogubiły
3rd pogubił pogubiła pogubiło pogubili pogubiły
impersonal pogubiono
conditional 1st pogubiłbym,
bym pogubił
pogubiłabym,
bym pogubiła
pogubiłobym,
bym pogubiło
pogubilibyśmy,
byśmy pogubili
pogubiłybyśmy,
byśmy pogubiły
2nd pogubiłbyś,
byś pogubił
pogubiłabyś,
byś pogubiła
pogubiłobyś,
byś pogubiło
pogubilibyście,
byście pogubili
pogubiłybyście,
byście pogubiły
3rd pogubiłby,
by pogubił
pogubiłaby,
by pogubiła
pogubiłoby,
by pogubiło
pogubiliby,
by pogubili
pogubiłyby,
by pogubiły
impersonal pogubiono by
imperative 1st niech pogubię pogubmy
2nd pogub pogubcie
3rd niech pogubi niech pogubią
passive adjectival participle pogubiony pogubiona pogubione pogubieni pogubione
anterior adverbial participle pogubiwszy
verbal noun pogubienie

Further reading

edit
  • pogubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pogubić in Polish dictionaries at PWN