polychronius
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek πολῠχρόνῐος (polukhrónios, “long-lived”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /po.lyˈkʰro.ni.us/, [pɔlʲʏˈkʰrɔniʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /po.liˈkro.ni.us/, [poliˈkrɔːnius]
Adjective edit
polychronius (feminine polychronia, neuter polychronium); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | polychronius | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia | |
Genitive | polychroniī | polychroniae | polychroniī | polychroniōrum | polychroniārum | polychroniōrum | |
Dative | polychroniō | polychroniō | polychroniīs | ||||
Accusative | polychronium | polychroniam | polychronium | polychroniōs | polychroniās | polychronia | |
Ablative | polychroniō | polychroniā | polychroniō | polychroniīs | |||
Vocative | polychronie | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia |
Descendants edit
- English: polychronious
References edit
- “polychronius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- polychronius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.