ponens
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈpoː.nens/, [ˈpoːnẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpo.nens/, [ˈpɔːnens]
Participle edit
pōnēns (genitive pōnentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | pōnēns | pōnentēs | pōnentia | ||
Genitive | pōnentis | pōnentium | |||
Dative | pōnentī | pōnentibus | |||
Accusative | pōnentem | pōnēns | pōnentēs pōnentīs |
pōnentia | |
Ablative | pōnente pōnentī1 |
pōnentibus | |||
Vocative | pōnēns | pōnentēs | pōnentia |
1When used purely as an adjective.
Descendants edit
References edit
- ponens in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)