poszczycić

Polish edit

From po- +‎ szczycić.

poszczycić pf

(reflexive with się, literary) to boast [+instrumental = something] (to possess something special)
Synonym: pochlubić się

Conjugation of poszczycić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poszczycić
future tense	1^st	poszczycę			poszczycimy
	2^nd	poszczycisz			poszczycicie
	3^rd	poszczyci			poszczycą
	impersonal	poszczyci się
past tense	1^st	poszczyciłem, -(e)m poszczycił	poszczyciłam, -(e)m poszczyciła	poszczyciłom, -(e)m poszczyciło	poszczyciliśmy, -(e)śmy poszczycili	poszczyciłyśmy, -(e)śmy poszczyciły
	2^nd	poszczyciłeś, -(e)ś poszczycił	poszczyciłaś, -(e)ś poszczyciła	poszczyciłoś, -(e)ś poszczyciło	poszczyciliście, -(e)ście poszczycili	poszczyciłyście, -(e)ście poszczyciły
	3^rd	poszczycił	poszczyciła	poszczyciło	poszczycili	poszczyciły
	impersonal	poszczycono
conditional	1^st	poszczyciłbym, bym poszczycił	poszczyciłabym, bym poszczyciła	poszczyciłobym, bym poszczyciło	poszczycilibyśmy, byśmy poszczycili	poszczyciłybyśmy, byśmy poszczyciły
	2^nd	poszczyciłbyś, byś poszczycił	poszczyciłabyś, byś poszczyciła	poszczyciłobyś, byś poszczyciło	poszczycilibyście, byście poszczycili	poszczyciłybyście, byście poszczyciły
	3^rd	poszczyciłby, by poszczycił	poszczyciłaby, by poszczyciła	poszczyciłoby, by poszczyciło	poszczyciliby, by poszczycili	poszczyciłyby, by poszczyciły
	impersonal	poszczycono by
imperative	1^st	niech poszczycę			poszczyćmy
	2^nd	poszczyć			poszczyćcie
	3^rd	niech poszczyci			niech poszczycą
anterior adverbial participle		poszczyciwszy
verbal noun		poszczycenie

adjectives

nouns