praeceps
Latin edit
Etymology edit
From prae (“before”) + -ceps (“headed”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈprae̯.keps/, [ˈpräe̯kɛps̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpre.t͡ʃeps/, [ˈprɛːt͡ʃeps]
Adjective edit
praeceps (genitive praecipitis); third-declension one-termination adjective
Declension edit
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praeceps | praecipitēs | praecipitia | ||
Genitive | praecipitis | praecipitium | |||
Dative | praecipitī | praecipitibus | |||
Accusative | praecipitem | praeceps | praecipitēs | praecipitia | |
Ablative | praecipitī | praecipitibus | |||
Vocative | praeceps | praecipitēs | praecipitia |
Derived terms edit
Descendants edit
- English: precipitous
- Portuguese: precípite
Adverb edit
praeceps (not comparable)
Noun edit
praeceps n (genitive praecipitis); third declension
Declension edit
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | praeceps | praecipita |
Genitive | praecipitis | praecipitum |
Dative | praecipitī | praecipitibus |
Accusative | praeceps | praecipita |
Ablative | praecipite | praecipitibus |
Vocative | praeceps | praecipita |
Descendants edit
- English: precipice
References edit
- “praeceps”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praeceps”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praeceps in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to fall down headlong: praecipitem ire; in praeceps deferri
- to bring a man to ruin; to destroy: aliquem affligere, perdere, pessumdare, in praeceps dare
- to be ruined, undone: praecipitem agi, ire
- to be short-tempered; to be prone to anger: praecipitem in iram esse (Liv. 23. 7)
- to be carried away by something: praecipitem ferri aliqua re (Verr. 5. 46. 121)
- headlong flight: fuga effusa, praeceps (Liv. 30. 5)
- to flee headlong: praecipitem se fugae mandare
- to fall down headlong: praecipitem ire; in praeceps deferri