Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of praecurrō.

Participle edit

praecursus (feminine praecursa, neuter praecursum); first/second-declension participle

  1. preceded
  2. surpassed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praecursus praecursa praecursum praecursī praecursae praecursa
Genitive praecursī praecursae praecursī praecursōrum praecursārum praecursōrum
Dative praecursō praecursō praecursīs
Accusative praecursum praecursam praecursum praecursōs praecursās praecursa
Ablative praecursō praecursā praecursō praecursīs
Vocative praecurse praecursa praecursum praecursī praecursae praecursa

Descendants edit

  • Italian: precorso

References edit

  • praecursus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praecursus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • praecursus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • praecursus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016