prandiolum
Latin edit
Etymology edit
From prandium (“first meal, lunch”) + -olum (diminutive suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pranˈdi.o.lum/, [prän̪ˈd̪iɔɫ̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pranˈdi.o.lum/, [prän̪ˈd̪iːolum]
Noun edit
prandiolum n (genitive prandiolī); second declension
- (Diminutive of prandium) a small breakfast
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prandiolum | prandiola |
Genitive | prandiolī | prandiolōrum |
Dative | prandiolō | prandiolīs |
Accusative | prandiolum | prandiola |
Ablative | prandiolō | prandiolīs |
Vocative | prandiolum | prandiola |
References edit
- “prandiolum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prandiolum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.