proef

Dutch

Etymology

From Middle Dutch proeven, from Old French prover, from Latin probō.

Pronunciation

• IPA^(key): /pruf/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uf

Noun

proef f (plural proeven, diminutive proefje n)

1. test, exam
2. trial, experiment

   Hoewel de bussen normaal gesproken worden aangedreven met een dieselmotor, is er een tijdelijke variant met brandstofcellen op waterstof gemaakt voor een proef van 2 jaar hoe een dergelijke bus voldoet in het veld.^[1]

   Although normally the buses are operated by diesel motor, there is a temporary variant made with hydrogen fuel cells for a 2-year test of how such a bus carries through in the field.

Synonyms

• experiment
• proefneming
• test

Derived terms

• meesterproef
• proefdraaien
• proefkonijn
• proefnummer
• proefrit
• proefschrift
• proefwerk
• vuurproef

Descendants

• Negerhollands: proev
• → Papiamentu: pruf

Verb

proef

1. inflection of proeven:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative