prospecte
See also: prospecté
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin prospectus. First attested in 1839.[1]
Noun edit
prospecte m (plural prospectes)
References edit
- ^ “prospecte”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “prospecte” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “prospecte” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “prospecte” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French edit
Verb edit
prospecte
- inflection of prospecter:
Latin edit
Participle edit
prōspecte
References edit
- “prospecte”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prospecte in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese edit
Verb edit
prospecte
- inflection of prospectar:
Spanish edit
Verb edit
prospecte
- inflection of prospectar: