Latin edit

Etymology edit

From prō- +‎ speciō (observe, look at).

Pronunciation edit

Verb edit

prōspiciō (present infinitive prōspicere, perfect active prōspexī, supine prōspectum); third conjugation iō-variant

  1. to look far off; to see into the distance
  2. to watch or look out for
  3. to discern, descry or espy
  4. to foresee

Conjugation edit

   Conjugation of prōspiciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present prōspiciō prōspicis prōspicit prōspicimus prōspicitis prōspiciunt
imperfect prōspiciēbam prōspiciēbās prōspiciēbat prōspiciēbāmus prōspiciēbātis prōspiciēbant
future prōspiciam prōspiciēs prōspiciet prōspiciēmus prōspiciētis prōspicient
perfect prōspexī prōspexistī prōspexit prōspeximus prōspexistis prōspexērunt,
prōspexēre
pluperfect prōspexeram prōspexerās prōspexerat prōspexerāmus prōspexerātis prōspexerant
future perfect prōspexerō prōspexeris prōspexerit prōspexerimus prōspexeritis prōspexerint
passive present prōspicior prōspiceris,
prōspicere
prōspicitur prōspicimur prōspiciminī prōspiciuntur
imperfect prōspiciēbar prōspiciēbāris,
prōspiciēbāre
prōspiciēbātur prōspiciēbāmur prōspiciēbāminī prōspiciēbantur
future prōspiciar prōspiciēris,
prōspiciēre
prōspiciētur prōspiciēmur prōspiciēminī prōspicientur
perfect prōspectus + present active indicative of sum
pluperfect prōspectus + imperfect active indicative of sum
future perfect prōspectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present prōspiciam prōspiciās prōspiciat prōspiciāmus prōspiciātis prōspiciant
imperfect prōspicerem prōspicerēs prōspiceret prōspicerēmus prōspicerētis prōspicerent
perfect prōspexerim prōspexerīs prōspexerit prōspexerīmus prōspexerītis prōspexerint
pluperfect prōspexissem prōspexissēs prōspexisset prōspexissēmus prōspexissētis prōspexissent
passive present prōspiciar prōspiciāris,
prōspiciāre
prōspiciātur prōspiciāmur prōspiciāminī prōspiciantur
imperfect prōspicerer prōspicerēris,
prōspicerēre
prōspicerētur prōspicerēmur prōspicerēminī prōspicerentur
perfect prōspectus + present active subjunctive of sum
pluperfect prōspectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present prōspice prōspicite
future prōspicitō prōspicitō prōspicitōte prōspiciuntō
passive present prōspicere prōspiciminī
future prōspicitor prōspicitor prōspiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives prōspicere prōspexisse prōspectūrum esse prōspicī prōspectum esse prōspectum īrī
participles prōspiciēns prōspectūrus prōspectus prōspiciendus,
prōspiciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
prōspiciendī prōspiciendō prōspiciendum prōspiciendō prōspectum prōspectū

See also edit

References edit

  • prospicio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • prospicio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • prospicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to foresee the far distant future: futura or casus futuros (multo ante) prospicere
    • to take measures for one's safety; to look after one's own interests: saluti suae consulere, prospicere
    • to look after, guard a person's interests, welfare: rationibus alicuius prospicere or consulere (opp. officere, obstare, adversari)
    • to foresee political events long before: longe prospicere futuros casus rei publicae (De Amic. 12. 40)
    • to look after the commissariat: rei frumentariae prospicere (B. G. 1. 23)