przeciwmowny
See also: przeciwmówny
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From przeciwmowa + -ny. First attested in 1828.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
przeciwmowny (not comparable, no derived adverb)
- (rare, obsolete) contradictory; argumentative, disagreeable
- 1854, Kant Immanuel, Rozprawa filozoficzna o religii i moralności[2], page 67:
- Zewnętrzna religia jest konradykcyą czyli rzeczą przeciwmówną.
- Outer religion is a contradiction, or contradictory thing.
- 1862, Teofil Borzęcki, Treść logiki popularnej, poprzedzona krótkim wykładem psychologii[3], page 110:
- Sądy sporne dzielą się na: przeciwmowne i przeciwne.
- Controversial judgments are divided into: opposing and opposite.
Declension edit
Declension of przeciwmowny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | przeciwmowny | przeciwmowna | przeciwmowne | przeciwmowni | przeciwmowne | |
genitive | przeciwmownego | przeciwmownej | przeciwmownego | przeciwmownych | ||
dative | przeciwmownemu | przeciwmownej | przeciwmownemu | przeciwmownym | ||
accusative | przeciwmownego | przeciwmowny | przeciwmowną | przeciwmowne | przeciwmownych | przeciwmowne |
instrumental | przeciwmownym | przeciwmowną | przeciwmownym | przeciwmownymi | ||
locative | przeciwmownym | przeciwmownej | przeciwmownym | przeciwmownych |
Derived terms edit
noun
Related terms edit
nouns
verbs
- mówić impf