Polish edit

Etymology edit

From przy- +‎ prawić.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /pʂɨˈpra.vit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -avit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧pra‧wić

Verb edit

przyprawić pf (imperfective przyprawiać)

  1. (transitive) to season (to flavour food)

Conjugation edit

Conjugation of przyprawić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przyprawić
future tense 1st przyprawię przyprawimy
2nd przyprawisz przyprawicie
3rd przyprawi przyprawią
impersonal przyprawi się
past tense 1st przyprawiłem,
-(e)m przyprawił
przyprawiłam,
-(e)m przyprawiła
przyprawiłom,
-(e)m przyprawiło
przyprawiliśmy,
-(e)śmy przyprawili
przyprawiłyśmy,
-(e)śmy przyprawiły
2nd przyprawiłeś,
-(e)ś przyprawił
przyprawiłaś,
-(e)ś przyprawiła
przyprawiłoś,
-(e)ś przyprawiło
przyprawiliście,
-(e)ście przyprawili
przyprawiłyście,
-(e)ście przyprawiły
3rd przyprawił przyprawiła przyprawiło przyprawili przyprawiły
impersonal przyprawiono
conditional 1st przyprawiłbym,
bym przyprawił
przyprawiłabym,
bym przyprawiła
przyprawiłobym,
bym przyprawiło
przyprawilibyśmy,
byśmy przyprawili
przyprawiłybyśmy,
byśmy przyprawiły
2nd przyprawiłbyś,
byś przyprawił
przyprawiłabyś,
byś przyprawiła
przyprawiłobyś,
byś przyprawiło
przyprawilibyście,
byście przyprawili
przyprawiłybyście,
byście przyprawiły
3rd przyprawiłby,
by przyprawił
przyprawiłaby,
by przyprawiła
przyprawiłoby,
by przyprawiło
przyprawiliby,
by przyprawili
przyprawiłyby,
by przyprawiły
impersonal przyprawiono by
imperative 1st niech przyprawię przyprawmy
2nd przypraw przyprawcie
3rd niech przyprawi niech przyprawią
passive adjectival participle przyprawiony przyprawiona przyprawione przyprawieni przyprawione
anterior adverbial participle przyprawiwszy
verbal noun przyprawienie

Related terms edit

noun

Further reading edit

  • przyprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przyprawić in Polish dictionaries at PWN