räich

See also: Räich

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German rīche, from Old High German rīhhi, from Proto-West Germanic *rīkī.

Pronunciation

• IPA^(key): /ræi̯χ/, [ʀæˑɪ̯ɕ]

• Audio

  (file)

Adjective

räich (masculine räichen, neuter räicht, comparative méi räich, superlative am räichsten)

1. rich

Declension

declension of räich

number and gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		hien ass räich	si ass räich	et ass räich	si si(nn) räich
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	räichen	räich	räicht	räich
	independent without determiner			räiches	räicher
dative	after any declined word	räichen	räicher	räichen	räichen
	as first declined word	räichem		räichem

Antonyms

• aarm