Finnish edit

Etymology edit

Learned borrowing from Old Norse ragnarǫk, from regin (gods) + rǫk (fate, judgment).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈrɑɡnɑrøk/, [ˈrɑ̝ɡnɑ̝rø̞k]
  • Rhymes: -ɑɡnɑrøk
  • Syllabification(key): rag‧na‧rök

Noun edit

ragnarök

  1. (Norse mythology) Ragnarok

Declension edit

Inflection of ragnarök (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative ragnarök
genitive ragnarökin
partitive ragnarökiä
illative ragnarökiin
singular plural
nominative ragnarök
accusative nom. ragnarök
gen. ragnarökin
genitive ragnarökin
partitive ragnarökiä
inessive ragnarökissä
elative ragnarökistä
illative ragnarökiin
adessive ragnarökillä
ablative ragnarökiltä
allative ragnarökille
essive ragnarökinä
translative ragnarökiksi
abessive ragnarökittä
instructive
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of ragnarök (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative ragnarökini
accusative nom. ragnarökini
gen. ragnarökini
genitive ragnarökini
partitive ragnarökiäni
inessive ragnarökissäni
elative ragnarökistäni
illative ragnarökiini
adessive ragnarökilläni
ablative ragnarökiltäni
allative ragnarökilleni
essive ragnarökinäni
translative ragnarökikseni
abessive ragnarökittäni
instructive
comitative
second-person singular possessor
singular plural
nominative ragnarökisi
accusative nom. ragnarökisi
gen. ragnarökisi
genitive ragnarökisi
partitive ragnarökiäsi
inessive ragnarökissäsi
elative ragnarökistäsi
illative ragnarökiisi
adessive ragnarökilläsi
ablative ragnarökiltäsi
allative ragnarökillesi
essive ragnarökinäsi
translative ragnarökiksesi
abessive ragnarökittäsi
instructive
comitative
first-person plural possessor
singular plural
nominative ragnarökimme
accusative nom. ragnarökimme
gen. ragnarökimme
genitive ragnarökimme
partitive ragnarökiämme
inessive ragnarökissämme
elative ragnarökistämme
illative ragnarökiimme
adessive ragnarökillämme
ablative ragnarökiltämme
allative ragnarökillemme
essive ragnarökinämme
translative ragnarökiksemme
abessive ragnarökittämme
instructive
comitative
second-person plural possessor
singular plural
nominative ragnarökinne
accusative nom. ragnarökinne
gen. ragnarökinne
genitive ragnarökinne
partitive ragnarökiänne
inessive ragnarökissänne
elative ragnarökistänne
illative ragnarökiinne
adessive ragnarökillänne
ablative ragnarökiltänne
allative ragnarökillenne
essive ragnarökinänne
translative ragnarökiksenne
abessive ragnarökittänne
instructive
comitative
third-person possessor
singular plural
nominative ragnarökinsä
accusative nom. ragnarökinsä
gen. ragnarökinsä
genitive ragnarökinsä
partitive ragnarökiään
ragnarökiänsä
inessive ragnarökissään
ragnarökissänsä
elative ragnarökistään
ragnarökistänsä
illative ragnarökiinsä
adessive ragnarökillään
ragnarökillänsä
ablative ragnarökiltään
ragnarökiltänsä
allative ragnarökilleen
ragnarökillensä
essive ragnarökinään
ragnarökinänsä
translative ragnarökikseen
ragnarökiksensä
abessive ragnarökittään
ragnarökittänsä
instructive
comitative

Icelandic edit

Etymology edit

From Old Norse ragnarǫk, from regin (gods) + rǫk (fate, judgment).

Pronunciation edit

Noun edit

ragnarök n pl (plurale tantum)

  1. the doom or destruction of the gods; the last day, the end of the world; Ragnarok

Declension edit

References edit

  • Zoëga, Geir T. (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic[1], Oxford: Clarendon Press

Swedish edit

Alternative forms edit

Noun edit

ragnarök n or c

  1. Ragnarok
    Synonym: gudaskymning

References edit