Finnish edit

Etymology edit

ratketa +‎ -illa

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈrɑtkei̯lːɑˣ/, [ˈrɑ̝t̪k̟e̞i̯lːɑ̝(ʔ)]
  • Rhymes: -ɑtkeilːɑ
  • Syllabification(key): rat‧keil‧la

Verb edit

ratkeilla

  1. (intransitive) frequentative of ratketa (to tear)

Conjugation edit

Inflection of ratkeilla (Kotus type 67/tulla, no gradation)
indicative mood
present tense perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. ratkeilen en ratkeile 1st sing. olen ratkeillut en ole ratkeillut
2nd sing. ratkeilet et ratkeile 2nd sing. olet ratkeillut et ole ratkeillut
3rd sing. ratkeilee ei ratkeile 3rd sing. on ratkeillut ei ole ratkeillut
1st plur. ratkeilemme emme ratkeile 1st plur. olemme ratkeilleet emme ole ratkeilleet
2nd plur. ratkeilette ette ratkeile 2nd plur. olette ratkeilleet ette ole ratkeilleet
3rd plur. ratkeilevat eivät ratkeile 3rd plur. ovat ratkeilleet eivät ole ratkeilleet
passive ratkeillaan ei ratkeilla passive on ratkeiltu ei ole ratkeiltu
past tense pluperfect
person positive negative person positive negative
1st sing. ratkeilin en ratkeillut 1st sing. olin ratkeillut en ollut ratkeillut
2nd sing. ratkeilit et ratkeillut 2nd sing. olit ratkeillut et ollut ratkeillut
3rd sing. ratkeili ei ratkeillut 3rd sing. oli ratkeillut ei ollut ratkeillut
1st plur. ratkeilimme emme ratkeilleet 1st plur. olimme ratkeilleet emme olleet ratkeilleet
2nd plur. ratkeilitte ette ratkeilleet 2nd plur. olitte ratkeilleet ette olleet ratkeilleet
3rd plur. ratkeilivat eivät ratkeilleet 3rd plur. olivat ratkeilleet eivät olleet ratkeilleet
passive ratkeiltiin ei ratkeiltu passive oli ratkeiltu ei ollut ratkeiltu
conditional mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. ratkeilisin en ratkeilisi 1st sing. olisin ratkeillut en olisi ratkeillut
2nd sing. ratkeilisit et ratkeilisi 2nd sing. olisit ratkeillut et olisi ratkeillut
3rd sing. ratkeilisi ei ratkeilisi 3rd sing. olisi ratkeillut ei olisi ratkeillut
1st plur. ratkeilisimme emme ratkeilisi 1st plur. olisimme ratkeilleet emme olisi ratkeilleet
2nd plur. ratkeilisitte ette ratkeilisi 2nd plur. olisitte ratkeilleet ette olisi ratkeilleet
3rd plur. ratkeilisivat eivät ratkeilisi 3rd plur. olisivat ratkeilleet eivät olisi ratkeilleet
passive ratkeiltaisiin ei ratkeiltaisi passive olisi ratkeiltu ei olisi ratkeiltu
imperative mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. 1st sing.
2nd sing. ratkeile älä ratkeile 2nd sing.
3rd sing. ratkeilkoon älköön ratkeilko 3rd sing. olkoon ratkeillut älköön olko ratkeillut
1st plur. ratkeilkaamme älkäämme ratkeilko 1st plur.
2nd plur. ratkeilkaa älkää ratkeilko 2nd plur.
3rd plur. ratkeilkoot älkööt ratkeilko 3rd plur. olkoot ratkeilleet älkööt olko ratkeilleet
passive ratkeiltakoon älköön ratkeiltako passive olkoon ratkeiltu älköön olko ratkeiltu
potential mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. ratkeillen en ratkeille 1st sing. lienen ratkeillut en liene ratkeillut
2nd sing. ratkeillet et ratkeille 2nd sing. lienet ratkeillut et liene ratkeillut
3rd sing. ratkeillee ei ratkeille 3rd sing. lienee ratkeillut ei liene ratkeillut
1st plur. ratkeillemme emme ratkeille 1st plur. lienemme ratkeilleet emme liene ratkeilleet
2nd plur. ratkeillette ette ratkeille 2nd plur. lienette ratkeilleet ette liene ratkeilleet
3rd plur. ratkeillevat eivät ratkeille 3rd plur. lienevät ratkeilleet eivät liene ratkeilleet
passive ratkeiltaneen ei ratkeiltane passive lienee ratkeiltu ei liene ratkeiltu
Nominal forms
infinitives participles
active passive active passive
1st ratkeilla present ratkeileva ratkeiltava
long 1st1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st ratkeillakseni ratkeillaksemme
2nd ratkeillaksesi ratkeillaksenne
3rd ratkeillakseen
ratkeillaksensa
past ratkeillut ratkeiltu
2nd inessive2 ratkeillessa ratkeiltaessa agent3 ratkeilema
Possessive forms
Person sing. plur.
1st ratkeillessani ratkeillessamme
2nd ratkeillessasi ratkeillessanne
3rd ratkeillessaan
ratkeillessansa
negative ratkeilematon
instructive ratkeillen 1) Used only with a possessive suffix.

2) Usually with a possessive suffix (active only).
3) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.
4) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).

3rd inessive ratkeilemassa
elative ratkeilemasta
illative ratkeilemaan
adessive ratkeilemalla
abessive ratkeilematta
instructive ratkeileman ratkeiltaman
4th4 verbal noun ratkeileminen
5th1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st ratkeilemaisillani ratkeilemaisillamme
2nd ratkeilemaisillasi ratkeilemaisillanne
3rd ratkeilemaisillaan
ratkeilemaisillansa

Further reading edit

Anagrams edit