rauma
See also: Rauma
Finnish edit
Etymology edit
Borrowed from Proto-Norse [Term?] (compare Old Norse straumr (“stream, current”)), from Proto-Germanic *straumaz (or perhaps directly from Proto-Germanic).
Pronunciation edit
Noun edit
rauma
Declension edit
Inflection of rauma (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | rauma | raumat | ||
genitive | rauman | raumojen | ||
partitive | raumaa | raumoja | ||
illative | raumaan | raumoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | rauma | raumat | ||
accusative | nom. | rauma | raumat | |
gen. | rauman | |||
genitive | rauman | raumojen raumainrare | ||
partitive | raumaa | raumoja | ||
inessive | raumassa | raumoissa | ||
elative | raumasta | raumoista | ||
illative | raumaan | raumoihin | ||
adessive | raumalla | raumoilla | ||
ablative | raumalta | raumoilta | ||
allative | raumalle | raumoille | ||
essive | raumana | raumoina | ||
translative | raumaksi | raumoiksi | ||
abessive | raumatta | raumoitta | ||
instructive | — | raumoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds