recinto
See also: recintò
Italian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Latin re- + cīnctus (“surrounded”).
Noun edit
recinto m (plural recinti)
Etymology 2 edit
Verb edit
recinto
Etymology 3 edit
Participle edit
recinto (feminine recinta, masculine plural recinti, feminine plural recinte)
Anagrams edit
Portuguese edit
Etymology edit
From Latin recīnctus, perfect passive participle of recingō. Compare Latin re-, cīnctus.
Pronunciation edit
- Rhymes: -ĩtu
- Hyphenation: re‧cin‧to
Noun edit
recinto m (plural recintos)
Further reading edit
- “recinto” in iDicionário Aulete.
- “recinto” in Dicionário inFormal.
- “recinto” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “recinto” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
- “recinto” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- “recinto” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
Spanish edit
Etymology edit
From Latin re- + cīnctus (“surrounded”). Akin to English precinct.
Pronunciation edit
- IPA(key): (Spain) /reˈθinto/ [reˈθĩn̪.t̪o]
- IPA(key): (Latin America) /reˈsinto/ [reˈsĩn̪.t̪o]
Audio (Colombia): (file) - Rhymes: -into
- Syllabification: re‧cin‧to
Noun edit
recinto m (plural recintos)
Derived terms edit
Further reading edit
- “recinto”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014