English edit

Etymology edit

Borrowed from New Latin rectum, clipping of Latin rectum intestinum (literally the straight intestine), rectum, neuter of rectus (straight). See right.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɹɛktəm/
  • (file)
  • (file)
  • Rhymes: -ɛktəm

Noun edit

rectum (plural recta or rectums)

  1. (anatomy) The terminal part of the large intestine through which feces pass after exiting the colon, but before leaving the body through the anus.

Derived terms edit

Translations edit

See also edit

See also edit

Further reading edit

French edit

Etymology edit

Borrowed from Latin rectum (intestīnum) (straight intestine).

Pronunciation edit

Noun edit

rectum m (plural rectums)

  1. (anatomy) rectum

Further reading edit

Latin edit

Pronunciation edit

Noun edit

rēctum n (genitive rēctī); second declension

  1. good, uprightness, rectitude, virtue
    Synonyms: bonum, virtūs
    Antonyms: vitium, culpa, malum, iniūria, noxa, crīmen, peccātum, dēlictum, error

Declension edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative rēctum rēcta
Genitive rēctī rēctōrum
Dative rēctō rēctīs
Accusative rēctum rēcta
Ablative rēctō rēctīs
Vocative rēctum rēcta

Verb edit

rēctum

  1. accusative supine of regō

Participle edit

rēctum

  1. inflection of rēctus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References edit

  • rectum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rectum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • rectum in Enrico Olivetti, editor (2003-2024) Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • rectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
    • (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
    • (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
    • (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
    • (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem