rectum
English edit
Etymology edit
Borrowed from New Latin rectum, clipping of Latin rectum intestinum (literally “the straight intestine”), rectum, neuter of rectus (“straight”). See right.
Pronunciation edit
Noun edit
rectum (plural recta or rectums)
- (anatomy) The terminal part of the large intestine through which feces pass after exiting the colon, but before leaving the body through the anus.
Derived terms edit
Translations edit
terminal part of the large intestine
|
See also edit
See also edit
- nomen rectum (probably etymologically unrelated)
Further reading edit
- rectum on Wikipedia.Wikipedia
- “rectum”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- “rectum”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.
- “rectum”, in OneLook Dictionary Search.
French edit
Etymology edit
Borrowed from Latin rectum (intestīnum) (“straight intestine”).
Pronunciation edit
Noun edit
rectum m (plural rectums)
Further reading edit
- “rectum”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈreːk.tum/, [ˈreːkt̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈrek.tum/, [ˈrɛkt̪um]
Noun edit
rēctum n (genitive rēctī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rēctum | rēcta |
Genitive | rēctī | rēctōrum |
Dative | rēctō | rēctīs |
Accusative | rēctum | rēcta |
Ablative | rēctō | rēctīs |
Vocative | rēctum | rēcta |
Verb edit
rēctum
- accusative supine of regō
Participle edit
rēctum
- inflection of rēctus:
References edit
- “rectum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rectum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rectum in Enrico Olivetti, editor (2003-2024) Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
- rectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
- (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
- (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
- (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
- (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
- (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
- (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem
- (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum