regeren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch regeren, from Latin regere.
Pronunciation edit
Verb edit
regeren
- (transitive, intransitive) to reign, be on the throne with or without political power
- Koningin Victoria regeerde over een enorm rijk. ― Queen Victoria reigned over a vast empire.
- Hij regeerde zonder enige echte politieke macht. ― He reigned without any real political power.
- (transitive, intransitive) to rule, govern
- Ze willen de stad op een rechtvaardige manier regeren. ― They want to govern the city in a just manner.
- Het land werd tientallen jaren door een dictator geregeerd. ― The country was ruled by a dictator for decades.
- (transitive, archaic) to control, to conduct, to direct, to govern
- 1628, Philips Marnix van Sint Aldegonde, "Wilhelmus van Nassouwe", (modern, redacted version), couplet 2.
- Maar God zal mij regeren / als een goed instrument, / dat ik zal wederkeren / in mijnen regiment.
- But God shall conduct me / like a good instrument, / that I shall be reinstated / into my regiment.
- 1628, Philips Marnix van Sint Aldegonde, "Wilhelmus van Nassouwe", (modern, redacted version), couplet 2.
Inflection edit
Inflection of regeren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | regeren | |||
past singular | regeerde | |||
past participle | geregeerd | |||
infinitive | regeren | |||
gerund | regeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | regeer | regeerde | ||
2nd person sing. (jij) | regeert | regeerde | ||
2nd person sing. (u) | regeert | regeerde | ||
2nd person sing. (gij) | regeert | regeerde | ||
3rd person singular | regeert | regeerde | ||
plural | regeren | regeerden | ||
subjunctive sing.1 | regere | regeerde | ||
subjunctive plur.1 | regeren | regeerden | ||
imperative sing. | regeer | |||
imperative plur.1 | regeert | |||
participles | regerend | geregeerd | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
Anagrams edit
German edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Adjective edit
regeren
- inflection of rege: