reliquia
See also: relíquia
Italian edit
Etymology edit
From Latin reliquiae (“relics”).
Pronunciation edit
- IPA(key): /reˈli.kwja/, /reˈli.kwi.a/[1]
- Rhymes: -ikwja, -ikwia
- Hyphenation: re‧lì‧quia, re‧lì‧qui‧a
Noun edit
reliquia f (plural reliquie)
References edit
- ^ reliquia in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Latin edit
Etymology edit
From reliquus (“abandoned”), itself from older *relikwos. Related to relinquō (“I relinquish”). Probably derived from reliquiae, reinterpreted as a singular noun.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /reˈli.kʷi.a/, [rɛˈlʲɪkʷiä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /reˈli.kwi.a/, [reˈliːkwiä]
Noun edit
reliquia f (genitive reliquiae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | reliquia | reliquiae |
Genitive | reliquiae | reliquiārum |
Dative | reliquiae | reliquiīs |
Accusative | reliquiam | reliquiās |
Ablative | reliquiā | reliquiīs |
Vocative | reliquia | reliquiae |
Descendants edit
Spanish edit
Etymology edit
From Latin reliquiae (“relics”).
Pronunciation edit
Noun edit
reliquia f (plural reliquias)
Related terms edit
Further reading edit
- “reliquia”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014