See also: relíquia

Italian edit

Etymology edit

From Latin reliquiae (relics).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /reˈli.kwja/, /reˈli.kwi.a/[1]
  • Rhymes: -ikwja, -ikwia
  • Hyphenation: re‧lì‧quia, re‧lì‧qui‧a

Noun edit

reliquia f (plural reliquie)

  1. relic (religious)
  2. reliquary

References edit

  1. ^ reliquia in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Latin edit

Etymology edit

From reliquus (abandoned), itself from older *relikwos. Related to relinquō (I relinquish). Probably derived from reliquiae, reinterpreted as a singular noun.

Pronunciation edit

Noun edit

reliquia f (genitive reliquiae); first declension

  1. (Late Latin) remain, relic
  2. (Late Latin) remnant

Declension edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative reliquia reliquiae
Genitive reliquiae reliquiārum
Dative reliquiae reliquiīs
Accusative reliquiam reliquiās
Ablative reliquiā reliquiīs
Vocative reliquia reliquiae

Descendants edit

Spanish edit

Etymology edit

From Latin reliquiae (relics).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /reˈlikja/ [reˈli.kja]
  • Rhymes: -ikja
  • Syllabification: re‧li‧quia

Noun edit

reliquia f (plural reliquias)

  1. relic, heirloom
  2. vestige

Related terms edit

Further reading edit