replicatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of replicō.
Participle edit
replicātus (feminine replicāta, neuter replicātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | replicātus | replicāta | replicātum | replicātī | replicātae | replicāta | |
Genitive | replicātī | replicātae | replicātī | replicātōrum | replicātārum | replicātōrum | |
Dative | replicātō | replicātō | replicātīs | ||||
Accusative | replicātum | replicātam | replicātum | replicātōs | replicātās | replicāta | |
Ablative | replicātō | replicātā | replicātō | replicātīs | |||
Vocative | replicāte | replicāta | replicātum | replicātī | replicātae | replicāta |
References edit
- “replicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- replicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.