Etymology
edit
From ri- + morire.
rimorìre (first-person singular present rimuòio, first-person singular past historic rimorìi, past participle rimòrto, first-person singular future rimorirò or rimorrò, auxiliary èssere)
- (intransitive) to die again [auxiliary essere]
Conjugation
edit
infinitive
|
rimorìre
|
auxiliary verb
|
èssere
|
gerund
|
rimorèndo
|
present participle
|
rimorènte
|
past participle
|
rimòrto
|
person
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
rimuòio
|
rimuòri
|
rimuòre
|
rimoriàmo
|
rimorìte
|
rimuòiono
|
imperfect
|
rimorìvo
|
rimorìvi
|
rimorìva
|
rimorivàmo
|
rimorivàte
|
rimorìvano
|
past historic
|
rimorìi
|
rimorìsti
|
rimorì
|
rimorìmmo
|
rimorìste
|
rimorìrono
|
future
|
rimorirò, rimorrò
|
rimorirài, rimorrài
|
rimorirà, rimorrà
|
rimorirémo, rimorrémo
|
rimoriréte, rimorréte
|
rimorirànno, rimorrànno
|
conditional
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
rimorirèi, rimorrèi
|
rimorirésti, rimorrésti
|
rimorirèbbe, rimorirébbe, rimorrèbbe, rimorrébbe
|
rimorirémmo, rimorrémmo
|
rimoriréste, rimorréste
|
rimorirèbbero, rimorirébbero, rimorrèbbero, rimorrébbero
|
subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
present
|
rimuòia
|
rimuòia
|
rimuòia
|
rimoriàmo
|
rimoriàte
|
rimuòiano
|
imperfect
|
rimorìssi
|
rimorìssi
|
rimorìsse
|
rimorìssimo
|
rimorìste
|
rimorìssero
|
imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
rimuòri
|
rimuòia
|
rimoriàmo
|
rimorìte
|
rimuòiano
|
negative imperative
|
|
non rimorìre
|
non rimuòia
|
non rimoriàmo
|
non rimorìte
|
non rimuòiano
|
Further reading
edit
- rimorire in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
edit