rista

See also: rísta, ristà, and rista'

Faroese

Etymology 1

From Old Norse hrista

Verb

rista (third person singular past indicative risti, third person plural past indicative ristu, supine rist)

1. to shake

Etymology 2

From Old Norse rísta

Verb

rista (third person singular past indicative risti, third person plural past indicative ristu, supine rist)

1. to scratch, to cut

Etymology 3

From the original meaning "roast, "grill, "grate," from Old Norse rist, from Middle Low German rōsten, from Old Saxon *rōstian, from Proto-West Germanic *raustijan, similar to Danish rist.

Verb

rista (third person singular past indicative ristaði, third person plural past indicative ristaðu, supine ristað)

1. to toast (bread)

Conjugation

Conjugation of rista (group v-30)
infinitive	rista
supine	ristað
participle (a6)1	ristandi	ristaður
	present	past
first singular	risti	ristaði
second singular	ristar	ristaði
third singular	ristar	ristaði
plural	rista	ristaðu
	imperative
singular	rista!
plural	ristið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɪsta/
• Rhymes: -ɪsta

Etymology 1

From Old Norse rísta

Verb

rista (weak verb, third-person singular past indicative risti, supine rist)

1. (transitive, with accusative) to cut, to carve
2. (intransitive, of a ship) to draw

Conjugation

rista — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rista
supine (sagnbót)		rist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ristandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég risti	við ristum	present (nútíð)	ég risti	við ristum
	þú ristir	þið ristið		þú ristir	þið ristið
	hann, hún, það ristir	þeir, þær, þau rista		hann, hún, það risti	þeir, þær, þau risti
past (þátíð)	ég risti	við ristum	past (þátíð)	ég risti	við ristum
	þú ristir	þið ristuð		þú ristir	þið ristuð
	hann, hún, það risti	þeir, þær, þau ristu		hann, hún, það risti	þeir, þær, þau ristu
imperative (boðháttur)	rist (þú)	ristið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ristu	ristiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristur	rist	rist		ristir	ristar	rist
accusative (þolfall)	ristan	rista	rist		rista	ristar	rist
dative (þágufall)	ristum	ristri	ristu		ristum	ristum	ristum
genitive (eignarfall)	rists	ristrar	rists		ristra	ristra	ristra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	risti	rista	rista		ristu	ristu	ristu
accusative (þolfall)	rista	ristu	rista		ristu	ristu	ristu
dative (þágufall)	rista	ristu	rista		ristu	ristu	ristu
genitive (eignarfall)	rista	ristu	rista		ristu	ristu	ristu

Synonyms

• (to cut): skera

Noun

rista f (genitive singular ristu, nominative plural ristur)

1. cut, slit

Declension

declension of rista

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rista	ristan	ristur	risturnar
accusative	ristu	ristuna	ristur	risturnar
dative	ristu	ristunni	ristum	ristunum
genitive	ristu	ristunnar	rista	ristanna

Etymology 2

Verb

rista (weak verb, third-person singular past indicative ristaði, supine ristað)

1. (transitive, with accusative) to toast

   ristað brauð — toasted bread

Conjugation

rista — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rista
supine (sagnbót)		ristað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ristandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rista	við ristum	present (nútíð)	ég risti	við ristum
	þú ristar	þið ristið		þú ristir	þið ristið
	hann, hún, það ristar	þeir, þær, þau rista		hann, hún, það risti	þeir, þær, þau risti
past (þátíð)	ég ristaði	við ristuðum	past (þátíð)	ég ristaði	við ristuðum
	þú ristaðir	þið ristuðuð		þú ristaðir	þið ristuðuð
	hann, hún, það ristaði	þeir, þær, þau ristuðu		hann, hún, það ristaði	þeir, þær, þau ristuðu
imperative (boðháttur)	rista (þú)	ristið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ristaðu	ristiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ristast
supine (sagnbót)		ristast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ristandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ristast	við ristumst	present (nútíð)	ég ristist	við ristumst
	þú ristast	þið ristist		þú ristist	þið ristist
	hann, hún, það ristast	þeir, þær, þau ristast		hann, hún, það ristist	þeir, þær, þau ristist
past (þátíð)	ég ristaðist	við ristuðumst	past (þátíð)	ég ristaðist	við ristuðumst
	þú ristaðist	þið ristuðust		þú ristaðist	þið ristuðust
	hann, hún, það ristaðist	þeir, þær, þau ristuðust		hann, hún, það ristaðist	þeir, þær, þau ristuðust
imperative (boðháttur)	ristast (þú)	ristist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ristastu	rististi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristaður	ristuð	ristað		ristaðir	ristaðar	ristuð
accusative (þolfall)	ristaðan	ristaða	ristað		ristaða	ristaðar	ristuð
dative (þágufall)	ristuðum	ristaðri	ristuðu		ristuðum	ristuðum	ristuðum
genitive (eignarfall)	ristaðs	ristaðrar	ristaðs		ristaðra	ristaðra	ristaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristaði	ristaða	ristaða		ristuðu	ristuðu	ristuðu
accusative (þolfall)	ristaða	ristuðu	ristaða		ristuðu	ristuðu	ristuðu
dative (þágufall)	ristaða	ristuðu	ristaða		ristuðu	ristuðu	ristuðu
genitive (eignarfall)	ristaða	ristuðu	ristaða		ristuðu	ristuðu	ristuðu

Italian

Verb

rista

1. second-person singular imperative of ristare

Anagrams

• -astri, Taris, Trias, astri, sarti, sitar, stari, stira, stria, tarsi

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• ristet

Verb

rista

1. inflection of riste:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Verb

rista (present tense ristar or rister, past tense rista or riste, past participle rista or rist, present participle ristande, imperative rist)

1. Alternative form of riste

Swedish

Etymology 1

Inherited from Old Swedish rista. Cognate of Icelandic rista. Doublet of rita.

Verb

rista (present ristar, preterite ristade, supine ristat, imperative rista)

1. carve, cut, scratch with a sharp tool.

   rista (in) runor i sten

   carve runes in(to) stone

Conjugation

Conjugation of rista (weak)

	Active		Passive
Infinitive	rista		ristas
Supine	ristat		ristats
Imperative	rista		—
Imper. plural1	risten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	ristar	ristade	ristas	ristades
Ind. plural1	rista	ristade	ristas	ristades
Subjunctive2	riste	ristade	ristes	ristades
	Participles
Present participle	ristande
Past participle	ristad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• ristning

See also

• hugga

Etymology 2

Inherited from Old Norse hrista, from Proto-Germanic *hristijaną. Cognate of Icelandic hrista.

Verb

rista (present rister, preterite riste, supine rist, imperative rist)

1. to shake

   Synonym: skaka

Usage notes

Somewhat literary or poetic.

Conjugation

Conjugation of rista (weak)

	Active		Passive
Infinitive	rista		—
Supine	rist		—
Imperative	rist		—
Imper. plural1	risten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	rister	riste	—	—
Ind. plural1	rista	riste	—	—
Subjunctive2	riste	riste	—	—
	Participles
Present participle	ristande
Past participle	—
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• rista in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• rista in Svensk ordbok (SO)
• rista in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• rista in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)