ronțăit
Romanian edit
Etymology edit
Past participle of ronțăi.
Noun edit
ronțăit n (uncountable)
Declension edit
declension of ronțăit (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) ronțăit | ronțăitul |
genitive/dative | (unui) ronțăit | ronțăitului |
vocative | ronțăitule |
Verb edit
ronțăit (past participle of ronțăi)
- past participle of ronțăi