rozbić

Polish

Etymology

From roz- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔzbit͡ɕ
• Syllabification: roz‧bić

Verb

rozbić pf (imperfective rozbijać)

1. (transitive) to break, to shatter
2. (transitive) to pitch (to assemble a tent or make a camp)
3. (transitive, military) to rout, to decisively beat enemy forces

   Synonyms: see Thesaurus:bić

4. (intransitive) to break (make the first shot in a cue sport game)
5. (reflexive with się) to crash

Conjugation

Conjugation of rozbić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozbić
future tense	1st	rozbiję			rozbijemy
	2nd	rozbijesz			rozbijecie
	3rd	rozbije			rozbiją
	impersonal	rozbije się
past tense	1st	rozbiłem, -(e)m rozbił	rozbiłam, -(e)m rozbiła	rozbiłom, -(e)m rozbiło	rozbiliśmy, -(e)śmy rozbili	rozbiłyśmy, -(e)śmy rozbiły
	2nd	rozbiłeś, -(e)ś rozbił	rozbiłaś, -(e)ś rozbiła	rozbiłoś, -(e)ś rozbiło	rozbiliście, -(e)ście rozbili	rozbiłyście, -(e)ście rozbiły
	3rd	rozbił	rozbiła	rozbiło	rozbili	rozbiły
	impersonal	rozbito
conditional	1st	rozbiłbym, bym rozbił	rozbiłabym, bym rozbiła	rozbiłobym, bym rozbiło	rozbilibyśmy, byśmy rozbili	rozbiłybyśmy, byśmy rozbiły
	2nd	rozbiłbyś, byś rozbił	rozbiłabyś, byś rozbiła	rozbiłobyś, byś rozbiło	rozbilibyście, byście rozbili	rozbiłybyście, byście rozbiły
	3rd	rozbiłby, by rozbił	rozbiłaby, by rozbiła	rozbiłoby, by rozbiło	rozbiliby, by rozbili	rozbiłyby, by rozbiły
	impersonal	rozbito by
imperative	1st	niech rozbiję			rozbijmy
	2nd	rozbij			rozbijcie
	3rd	niech rozbije			niech rozbiją
passive adjectival participle		rozbity	rozbita	rozbite	rozbici	rozbite
anterior adverbial participle		rozbiwszy
verbal noun		rozbicie

Derived terms

verbs

• rozbijać bank impf, rozbić bank pf

 

Further reading

• rozbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozbić in Polish dictionaries at PWN