rozpijaczyć

Polish edit

rozpijaczyć pf

(reflexive with się, colloquial) to take to drink (to become a drunkard)
Synonym: rozpić się

Conjugation of rozpijaczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozpijaczyć
future tense	1^st	rozpijaczę			rozpijaczymy
	2^nd	rozpijaczysz			rozpijaczycie
	3^rd	rozpijaczy			rozpijaczą
	impersonal	rozpijaczy się
past tense	1^st	rozpijaczyłem, -(e)m rozpijaczył	rozpijaczyłam, -(e)m rozpijaczyła	rozpijaczyłom, -(e)m rozpijaczyło	rozpijaczyliśmy, -(e)śmy rozpijaczyli	rozpijaczyłyśmy, -(e)śmy rozpijaczyły
	2^nd	rozpijaczyłeś, -(e)ś rozpijaczył	rozpijaczyłaś, -(e)ś rozpijaczyła	rozpijaczyłoś, -(e)ś rozpijaczyło	rozpijaczyliście, -(e)ście rozpijaczyli	rozpijaczyłyście, -(e)ście rozpijaczyły
	3^rd	rozpijaczył	rozpijaczyła	rozpijaczyło	rozpijaczyli	rozpijaczyły
	impersonal	rozpijaczono
conditional	1^st	rozpijaczyłbym, bym rozpijaczył	rozpijaczyłabym, bym rozpijaczyła	rozpijaczyłobym, bym rozpijaczyło	rozpijaczylibyśmy, byśmy rozpijaczyli	rozpijaczyłybyśmy, byśmy rozpijaczyły
	2^nd	rozpijaczyłbyś, byś rozpijaczył	rozpijaczyłabyś, byś rozpijaczyła	rozpijaczyłobyś, byś rozpijaczyło	rozpijaczylibyście, byście rozpijaczyli	rozpijaczyłybyście, byście rozpijaczyły
	3^rd	rozpijaczyłby, by rozpijaczył	rozpijaczyłaby, by rozpijaczyła	rozpijaczyłoby, by rozpijaczyło	rozpijaczyliby, by rozpijaczyli	rozpijaczyłyby, by rozpijaczyły
	impersonal	rozpijaczono by
imperative	1^st	niech rozpijaczę			rozpijaczmy
	2^nd	rozpijacz			rozpijaczcie
	3^rd	niech rozpijaczy			niech rozpijaczą
anterior adverbial participle		rozpijaczywszy
verbal noun		rozpijaczenie

adjective

adjectives

nouns

verbs