rutikuiva
Finnish edit
Etymology edit
Originally a variant of ruutikuiva. Alternatively ruti- may come from the onomatopoeic rutista. In either case, the latter component is kuiva (“dry”).
Pronunciation edit
Adjective edit
rutikuiva (comparative rutikuivempi, superlative rutikuivin)
Declension edit
Inflection of rutikuiva (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | rutikuiva | rutikuivat | |
genitive | rutikuivan | rutikuivien | |
partitive | rutikuivaa | rutikuivia | |
illative | rutikuivaan | rutikuiviin | |
singular | plural | ||
nominative | rutikuiva | rutikuivat | |
accusative | nom. | rutikuiva | rutikuivat |
gen. | rutikuivan | ||
genitive | rutikuivan | rutikuivien rutikuivainrare | |
partitive | rutikuivaa | rutikuivia | |
inessive | rutikuivassa | rutikuivissa | |
elative | rutikuivasta | rutikuivista | |
illative | rutikuivaan | rutikuiviin | |
adessive | rutikuivalla | rutikuivilla | |
ablative | rutikuivalta | rutikuivilta | |
allative | rutikuivalle | rutikuiville | |
essive | rutikuivana | rutikuivina | |
translative | rutikuivaksi | rutikuiviksi | |
abessive | rutikuivatta | rutikuivitta | |
instructive | — | rutikuivin | |
comitative | — | rutikuivine |
Derived terms edit
- ruti- (by reanalysis)
Further reading edit
- “rutikuiva”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03