rycerz

Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German ritter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɨ.t͡sɛʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡sɛʂ
• Syllabification: ry‧cerz

Noun

rycerz m pers (diminutive rycerzyk)

1. knight (warrior, especially of the Middle Ages)

Declension

Declension of rycerz

	singular	plural
nominative	rycerz	rycerze
genitive	rycerza	rycerzy
dative	rycerzowi	rycerzom
accusative	rycerza	rycerzy
instrumental	rycerzem	rycerzami
locative	rycerzu	rycerzach
vocative	rycerzu	rycerze

Derived terms

adjective

• rycerski

 

adverb

• rycersko

 

nouns

• błędny rycerz
• rycerskość
• rycerstwo

 

Descendants

• → Belarusian: лы́цар (lýcar) (with sound changes), ры́цар (rýcar)
• → Russian: ры́царь (rýcarʹ)
• → Ukrainian: ли́цар (lýcar) (with sound changes), ри́цар (rýcar)

Further reading

• rycerz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rycerz in Polish dictionaries at PWN