satisfer
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin satisfacere, based on the conjugation of fer.
Pronunciation edit
Verb edit
satisfer (first-person singular present satisfaig, first-person singular preterite satisfiu, past participle satisfet)
- to satisfy
Conjugation edit
Conjugation of satisfer (second conjugation, irregular)
Related terms edit
Further reading edit
- “satisfer” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “satisfer”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “satisfer” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “satisfer” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.