schéngen
See also: Schengen
Luxembourgish edit
Etymology edit
From Old High German skīnan, from Proto-Germanic *skīnaną. Cognate with German scheinen, Dutch schijnen, English shine, Icelandic skína, Swedish skina.
Pronunciation edit
Verb edit
schéngen (third-person singular present schéngt, past participle geschéngt, auxiliary verb hunn)
- (intransitive) to shine
- (intransitive) to seem, to appear
Conjugation edit
Regular | ||
---|---|---|
infinitive | schéngen | |
participle | geschéngt | |
auxiliary | hunn | |
present indicative |
imperative | |
1st singular | schéngen | — |
2nd singular | schéngs | schéng |
3rd singular | schéngt | — |
1st plural | schéngen | — |
2nd plural | schéngt | schéngt |
3rd plural | schéngen | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |
Synonyms edit
- (to seem): wierken