Old Irish edit

Etymology edit

Borrowed from Latin scrīptūra. Compare Middle Irish screptra m pl (writings, books).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈsʲkʲrʲiptuːrʲ/
    Although this word is not written with ⟨ú⟩ until Middle Irish, it is probable that it had long /uː/ in Old Irish, as both its Latin etymon and its later descendants have a long vowel.

Noun edit

scriptuir f (genitive screptaire)

  1. (Christianity) holy scripture, Holy Writ

Inflection edit

Feminine ī-stem
Singular Dual Plural
Nominative scriptuirL scriptuirL scriptuiriH, scripturi
Vocative scriptuirL scriptuirL scriptuiriH, scripturi
Accusative scriptuiriN, scripturi scriptuirL scriptuiriH, scripturi
Genitive scriptuireH, screptaireH scriptuireL, screptaireH scriptuireN
Dative scriptuiriL, scripturi scriptuirib scriptuirib
Initial mutations of a following adjective:
  • H = triggers aspiration
  • L = triggers lenition
  • N = triggers nasalization

Descendants edit

  • Middle Irish: scriptúir

Further reading edit