Esperanto edit

Verb edit

sepultus

  1. conditional of sepulti

Ido edit

Verb edit

sepultus

  1. conditional of sepultar

Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of sepeliō (I bury).

Participle edit

sepultus (feminine sepulta, neuter sepultum); first/second-declension participle

  1. buried, interred, having been buried.
  2. burned on a funeral pyre, having been cremated.
  3. (figuratively) destroyed, ruined, having been overwhelmed.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sepultus sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta
Genitive sepultī sepultae sepultī sepultōrum sepultārum sepultōrum
Dative sepultō sepultō sepultīs
Accusative sepultum sepultam sepultum sepultōs sepultās sepulta
Ablative sepultō sepultā sepultō sepultīs
Vocative sepulte sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta

References edit

  • sepultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sepultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sepultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.