siedlić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sedliti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕ/

Verb

siedlić impf

1. to settle (to move (people) to (a land or territory), so as to colonize it; to cause (people) to take residence in (a place))

   Synonym: osadzać

   • 1879 [1433], Jan Tadeusz Lubomirski, editor, Księga ziemi czerskiej 1404-1425. Liber terrae Cernensis‎^[1], Masovia, page LXXXI:

     Jacom ya wstal oth Jana o tha krzywda, yze ma na Godi nye szedlyl

     [Jakom ja wstał ot Jana o tę krzywdę, iże mie na Gody nie siedlił]

Related terms

verb

• osiedlić

 

nouns

• siedlisko
• siedliszcze

 

Descendants

• Polish: siedlić (obsolete)

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “siedlić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN