simonia
Finnish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Late Latin simonia.
Pronunciation edit
Noun edit
simonia
Declension edit
Inflection of simonia (Kotus type 12/kulkija, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | simonia | simoniat | ||
genitive | simonian | simonioiden simonioitten | ||
partitive | simoniaa | simonioita | ||
illative | simoniaan | simonioihin | ||
singular | plural | |||
nominative | simonia | simoniat | ||
accusative | nom. | simonia | simoniat | |
gen. | simonian | |||
genitive | simonian | simonioiden simonioitten simoniainrare | ||
partitive | simoniaa | simonioita | ||
inessive | simoniassa | simonioissa | ||
elative | simoniasta | simonioista | ||
illative | simoniaan | simonioihin | ||
adessive | simonialla | simonioilla | ||
ablative | simonialta | simonioilta | ||
allative | simonialle | simonioille | ||
essive | simoniana | simonioina | ||
translative | simoniaksi | simonioiksi | ||
abessive | simoniatta | simonioitta | ||
instructive | — | simonioin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Anagrams edit
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Old French simonie.
Noun edit
simonia f (plural simonie)
Related terms edit
Anagrams edit
Portuguese edit
Etymology edit
From Ecclesiastical Latin simonia (“simony”), after Simon the Sorcerer, from Hebrew שִׁמְעוֹן (Šimʻôn, “Simon”).
Pronunciation edit
- Hyphenation: si‧mo‧ni‧a
Noun edit
simonia f (plural simonias)