simplificor
Latin edit
Etymology edit
simplus (“simple”) + -ficor (“I make”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /simˈpli.fi.kor/, [s̠ɪmˈplʲɪfɪkɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /simˈpli.fi.kor/, [simˈpliːfikor]
Verb edit
simplificor (present infinitive simplificārī, perfect active simplificātus sum); first conjugation, deponent
- (Medieval Latin) to make simple, to simplify
Conjugation edit
Descendants edit
- Catalan: simplificar
- Galician: simplificar
- Italian: semplificare
- Occitan: simplificar
- Portuguese: simplificar
- Romanian: simplifica
- Spanish: simplificar
References edit
- SIMPLIFICARI in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)