skłuć

Polish edit

skłuć pf

(transitive) to wound by piercing in many places [+instrumental = with what]
Synonym: pokłuć
(reflexive with się) to wound each other by piercing in many places
(reflexive with się) to wound oneself by piercing in many places

skłuć pf (imperfective skłuwać)

Conjugation of skłuć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skłuć
future tense	1^st	skłuję			skłujemy
	2^nd	skłujesz			skłujecie
	3^rd	skłuje			skłują
	impersonal	skłuje się
past tense	1^st	skłułem, -(e)m skłuł	skłułam, -(e)m skłuła	skłułom, -(e)m skłuło	skłuliśmy, -(e)śmy skłuli	skłułyśmy, -(e)śmy skłuły
	2^nd	skłułeś, -(e)ś skłuł	skłułaś, -(e)ś skłuła	skłułoś, -(e)ś skłuło	skłuliście, -(e)ście skłuli	skłułyście, -(e)ście skłuły
	3^rd	skłuł	skłuła	skłuło	skłuli	skłuły
	impersonal	skłuto
conditional	1^st	skłułbym, bym skłuł	skłułabym, bym skłuła	skłułobym, bym skłuło	skłulibyśmy, byśmy skłuli	skłułybyśmy, byśmy skłuły
	2^nd	skłułbyś, byś skłuł	skłułabyś, byś skłuła	skłułobyś, byś skłuło	skłulibyście, byście skłuli	skłułybyście, byście skłuły
	3^rd	skłułby, by skłuł	skłułaby, by skłuła	skłułoby, by skłuło	skłuliby, by skłuli	skłułyby, by skłuły
	impersonal	skłuto by
imperative	1^st	niech skłuję			skłujmy
	2^nd	skłuj			skłujcie
	3^rd	niech skłuje			niech skłują
passive adjectival participle		skłuty	skłuta	skłute	skłuci	skłute
anterior adverbial participle		skłuwszy
verbal noun		skłucie