solitarius
Latin edit
Etymology edit
From solitas (“solitude, loneliness”), from solus (“alone”); solitas + -ārius.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /soː.liˈtaː.ri.us/, [s̠oːlʲɪˈt̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /so.liˈta.ri.us/, [soliˈt̪äːrius]
Adjective edit
sōlitārius (feminine sōlitāria, neuter sōlitārium, comparative magis sōlitārius, superlative maximē sōlitārius); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sōlitārius | sōlitāria | sōlitārium | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāria | |
Genitive | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāriī | sōlitāriōrum | sōlitāriārum | sōlitāriōrum | |
Dative | sōlitāriō | sōlitāriō | sōlitāriīs | ||||
Accusative | sōlitārium | sōlitāriam | sōlitārium | sōlitāriōs | sōlitāriās | sōlitāria | |
Ablative | sōlitāriō | sōlitāriā | sōlitāriō | sōlitāriīs | |||
Vocative | sōlitārie | sōlitāria | sōlitārium | sōlitāriī | sōlitāriae | sōlitāria |
Descendants edit
References edit
- “solitarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “solitarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- solitarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- solitarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to live a lonely life: vitam solitariam agere
- to live a lonely life: vitam solitariam agere