sordidulus
Latin edit
Etymology edit
From sordidus (“dirty, sordid, low, mean”) + -ulus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sorˈdi.du.lus/, [s̠ɔrˈd̪ɪd̪ʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sorˈdi.du.lus/, [sorˈd̪iːd̪ulus]
Adjective edit
sordidulus (feminine sordidula, neuter sordidulum); first/second-declension adjective
- Diminutive of sordidus (“dirty, sordid, low, mean”)
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sordidulus | sordidula | sordidulum | sordidulī | sordidulae | sordidula | |
Genitive | sordidulī | sordidulae | sordidulī | sordidulōrum | sordidulārum | sordidulōrum | |
Dative | sordidulō | sordidulō | sordidulīs | ||||
Accusative | sordidulum | sordidulam | sordidulum | sordidulōs | sordidulās | sordidula | |
Ablative | sordidulō | sordidulā | sordidulō | sordidulīs | |||
Vocative | sordidule | sordidula | sordidulum | sordidulī | sordidulae | sordidula |
Related terms edit
References edit
- “sordidulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sordidulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.